Anılar güzeldi, anılar Eirwen Floyd'u Air yapan şeylerdi ve o anıları yazdığı defterin kapağını kapa- eeh, BAYANLAR BAYLAR MERDİVENDEN KAYANLAR KARŞINIZDA ASLANLARIN TARİHİNİN GÖRÜP GÖREBİLECEĞİ EN SEKSİ ARAYICI DURUYOR BE. Ve onun karşısında da karşı takımın arayıcısı pigme Brett duruyordu. Çocuk geviş getirir gibi konuştu resmen. "Saçına yaptığın şeyi beğendim Eirwen ama bu takım arkadaşlarına ve binana büyük bir ihanet olmamış mı? Belki de bana olan hayranlığını maç sonrası kutlama yemeğine saklamalıydın. Bize karanlık bir köşede iki kişilik bir yer ayarlamayı çok isterdim." Cadı uzun ve gür saçlarını tepeden sıkı bir at kuyruğuyla toplamıştı. Komikti ama bu haliyle, yani üzerinde Quidditch forması varken ve saçları topluyken bile bir fetiş unsuru olabilirdi. ZAA. Saçlarının ucunu hacı yeşiline boyamıştı, sadece bu gün için özel olarak. Bu gün ne mi vardı? Slytherin ve Gryffindorların oynayacağı son Quidditch maçı, Eirwen Floyd'un mezun olmasına beş kala okulun bu dönem içinde göreceği son Quidditch maçı. Dramatikleştirmeye gerek yoktu ama trajikomik bir durumdu bu ve hatta iki maç önce sakatlandığı için bu gün sahaya onun yerine yedeğini çıkardıkları arkadaş ile trajikomiklik yüzünden kavga etmişlerdi, çocuk yatakhaneyi terk etmişti sonunda. "Ya bu mu? Bu Slytherin yeşili değil ki balım, bamya yeşili." Çocuğun anlamayacağından emin, devam etti. "Seni mutlu etmek istedim, mezun olmadan bamyan üzerimde bir yerde gibi hisset diye - bence büyük bir jest. Sonuçta ihtiyacın olacak yani. Kaybettikten sonra gülmek için bir sebebin olsun istedim? İyi düşünmemiş miyim..." Onun yanından geçip takım arkadaşlarıyla kaptanların kaptanından bir iki cümle duyacakları yere gitti. O yer neresiydi? Air rüzgar gibi uçacak sniçi kapacak takımını şampiyon edecekti kararlıydı. Quidditch'i seviyordu söyledim mi? En az kankileri Eugenio ve Roman'ı sevdiği kadar ki onları baya deli severdi. Şimdi sırtına atladığı Roman'dı, o güzel sırttan inip diğer bir güzel sırtı patpatladığı sırada sırtı çok sert patpatlandı diye yüzünü ekşiten de Eugenio.

YAYAYA ŞAŞAŞA ASLAN ASLAN ÇOK YAŞA! Muggle olsa aslanlara asla tezahürat etmezdi çünkü Muggle aslanlarından haz etmezdi. Ama Gryffindor aslanları bu mükemmel tezahüratı sonuna kadar hak ediyordu. Övünmek gibi olmasın ama Roman ve takım arkadaşları o kadar iyiydi ki onların döneminde diğer binalar Quidditch Kupası'nın hayalimi bile kuramamıştı ve bu dönemin son maçında da aslanlar pısırık yılanlara kupayı kaptırmaya niyetli değillerdi. Mezun olduklarında Gryffindor'un hali ne olurdu bilmiyordu ama isimlerinin yeni dönemler tarafından özlemle anılacağından emindi. Bu fazla narsist düşünceler sizi sıktı mı? O zaman sori çünkü devam edeceğim. Roman, Eugenio ve Eirwen'in; gerçek Golden Trio'nun maceralarını anlatırken mütevazı olunmaz.

Dizliğinin iplerini sıkıp sağlamlaştırırken onu hazırlıksız yakalayıp sırtına atlayan cadıyla sendeledi ama hiç bozuntuya vermeden ipleri bağladı, kızın bacaklarını tuttu ve vücudunu dikleştirdi. Konuşmaya hazırlanan Eugenio'nun yanına gidince de Eirwen'in inmesi için bacaklarını serbest bıraktı. Kankisinin süper taktiğini dinleyip başını sallayıp sopasını diğer vurucuyla, adı Milton olsun, tokuşturdu. Hadi bebeğim yılanları sahaya gömelim, demekti bu. Sahaya çıkarken taktikte adı geçmeyen tutucunun omzuna hafifçe vurup "Eugenio söylemedi ama dün gece konuşmuştuk, senin de quaffle'ı tutmanı istiyor." dedi. Sonra da havalanıp çemberdeki yerini aldı.

Air'e bu lakabı ismi sadece Airwell'e benziyor diye vermemişlerdi efendim hayır. Cadı süpürgesinin üzerinde harikalar yaratır, taklalar atar rüzgar gibi eser geçer gürlerdi. Canı kaptanlarının mükemmel taktiklerinden sonra başını salladı ve at kuyruğuyla toplu olan saçını açıp tepesinde topuz yaptı. Yüzünün önüne gelirdi sniçi göremezdi falan böyle saçma bahanelere yer bırakmak istemiyordu cadı. Kaybettiyse adam gibi delikanlı gibi hatta survivor Merve gibi açık açık konuşurdu bunları - iş ki kaybetsindi. Eğer anlamadıysanız Gryffindor genelde pek maç falan kaybetmiyordu. ZAAA. Süperlerdi. Havalandıklarında heyecan var mı heyecan var mı heyecan heyecan var mı heyecan heyecan heyecan var mı diye bağırmak ve heyecanlı değilmiş havası yaratmak istemişti ama yapamadı çünkü heyecanlıydı. Bu kızın oynayacağı son Quidditch maçıydı ve imzasını güzel atmak istiyordu be. Eugenio'ya bir bakış attı, o tek başına bir star star star'dı ama Gryffindor takımında bir değil üç yıldız oyuncu vardı bu da pek gösterişli oldukları için bizimle olmadıkları izlenimini uyandırıyorsa yanılıyordunuz bizimleydiler. Tribünlerden yükselen ses kalp atışlarını bastırdı sonra gördüğü bir pankartla gülümsemesi büyüdü çok güzel gülüyordu gamzelerine parmak atmak isterdiniz.

VICTORY IN THE AIR. Tabii ki Roman ve Eugenio için de güzel birer pankart vardı - Liena onların isimleriyle oyun yapamamıştı daha bulunca editlerdi- ama onlara hep kızlar pankart tutuyordu ve Air buna biraz gıcıklanıyordu çünkü onlar Eirwen'in erkekleriydi ona ne.

Şimdi maç kazanacaktı sonra kıskançlık yapacaktı.

Hain Sikikterin kovalayıcılarının bi işe yaramadığını anlamış olacak ki tüm oyunu vurucuları üstüne kurmuştu. Vurucular öyle bir sallıyordu ki bırak takım arkadaşları kendini zor kurtarıyordu Roman. Bir bludger'ın Air'e vurmasını son anda engelleyip topu Sikikterin'in arayıcısına yolladığı sırada Eugenio'nun süpürgesinden düşmek üzere olduğunu gördü. Kankisine ve en önemlisi KAPTANINA gelen ikinci siyah topun peşine düştü ama yetişemedi. Eugenio'dan seken topu sertçe ve hiç düşünmeden rakip kaptana yolladı. Elindeki quaffle ile çemberlere giden adam Roman'ın topunu göremedi ve omzuna sert bir darbe aldı. Bir de Vielmond olmak sert olmayı gerektirirdi. Hırstan gözü dönmüştü büyücünün. Elinde olsa quaffle'ı alıp birine fırlatırdı şu an. Milton'la göz göze geldiler ve vuruculuk süper güçleriyle hangi taktiği uygulayacaklarına karar verdiler: EFSANEVİ SALDIRI. Yani normal işte. Eugenio'nun maçtan önce verdiği taktikti bu. Topa vur takım arkadaşını vurma.

Bundan sonra Roman ve Milton hain Sikikterin'in zayıf oyun taktiğini yerle bir ettiler. Roman, Eugenio toparlanana kadar onunla kaldı sonrasında koruma işini diğer vurucuya bırakıp Air'in görüşünü kapatmadan yukarıdan bludger göndermeye başladı. Rakip arayıcı Air'in dibinden ayrılmadığı için ona saldıramıyordu ama kovalayıcıların quaffle'ı almasını çok güzel engelliyordu. Galiba birinin bileği kırılmıştı. SAVAŞ MI İSTİYONUZ KAMOON demenin bir yoluydu bu. Air sniçi yakalamazsa Roman'a kıracak bilek kalmayacaktı ayol ;)))

Şu andan itibaren Eirwen on dokuz senelik şu hayatının içindeki o sayısız an arasından asla unutmayacağı bir tane daha seçmişti. İlk ikisi gayet manidar anlardı, birincisinde canı kankileriyle tanışmış ve canı binasına seçilmişti, ikincisinde on sekiz olmuştu. Çok havalı hissetmişti. Pınt'dan daha havalıydı. Oh. Gelecekte, Roman ve Eugenio'yu oynarken izleyeceği ilk PU maçı bu listenin dördüncü sırasına oturacaktı çünkü o öyle bir kızdı. Altın snitch şu an avucunun içindeydi ve şampiyon olmuşlardı be. Ama umurunda mıydı? Olması gerektiği kadar değildi YAHU EUGENIO YARALIYDI. Hayır diye bağırırdı normalde olsa, dramatik ormanların - ortamların da olabilir - kızı değildi neyse ki. Ayrıca pigme Brett ona öyle bir bakış atmıştı ki, karşılık olarak en güzel olduğu kadar küstah gülümsemesiyle karşılık vermek için endişeli kanki olmaya birkaç saniye ara vermesi gerekecekti. Sonra indi ve hemen kankisinin başındaki şifacının arkasına geçti. O uyandığında elini tutunup kalkması için ilk uzatan insan olmuştu, keşke sniç yakalamak için de bu kadar hızlı atılsaydın Air.

SONUÇ OLARAK, Gryffindor şampiyondu. Şimdi kutlasınlardı.

"Geçmiş geçmiş en iyi kaptana ve siz de iyiydiniz tabii ama ben sizden iyiydim." Roman'a bakıp söylemişti ve sizi genellikle sadece Roman'dı. Çok isim hafızası yoktu zaten neden sadece iki arkisi var sanıyordunuz. Elindeki su dolu matarayı yukarı kaldırdı sonra indirdi, bir yudum içmesini beklerdiniz ama öyle yapmadı, tamamını Eugenio'nun başından aşağıya döktü. "Başına güneş geçmiştir diye çok korktum kankim önceden yapmayı niye akıl edemedim bunu?" Güneşli bir hava yoktu, bulutlar vardı halbuki. Herkes ayrı bir şeyler söylerken o kadar uğultu vardı ki kaçmak istedi bu kızda panik atak vardı nadiren dellenirdi -çoğu zaman- ama kaçmadı onun yerine kankilerini çekip zorla grup sarılması yaptı onlar için ne kadar ılık bir hareket olduğunu umursamıyordu. O BU GRUBUN PİREMSESİYDİ DEDİĞİ OLSUNDU. "Ya ikiniz de harikaydınız ağlamam geldi. Yöneticiler izlemiş maçı diyorlar sizce takıma alınır mısınız? Alınırsanız beni yemeğe nereye götüreceksiniz eğer büyük ve havalı bir yereyse ona göre şık bir elbise almam gerekecek."