Eireen için evlenilecek adam kriterleri ta en başından beri belliydi. Bir sürü kişiye evlenme teklifi etmesinin sebebi ise hepsinin o kriterlere uyuyor olmasıydı. Yani hepsi erkekti. Birçok kişi Eireen’in şimdiki hevesinin çabuk geçeceğini düşünse de kıza göre bu bir heves değildi. Gerçekten istediği bir şeydi. Başkan karısı olacaktı :’) Partiden iki saat önce hazırlanmaya başlamıştı. Günlerce ne giyeceğini seçmişti. Görenler onu sevgilisi için hazırlandığını düşünürdü fakat o sevdiği için hazırlanıyordu. Sırf görünce hoşuna gitsin diye bir türlü kıyafete karar verememişti. Sarı siyah bir şeyler giymeliydi belki de, tam bir first lady gibi. Kıyafeti halletse bile hediye kafasını kurcalamıştı uzun bir süre boyunca. En sonunda en iyi yapabildiği şeyi yapmaya karar vermişti. Eireen becerikli bir kızdı. Çok güzel yemek yapardı, kurabiyeleri gerçekten enfes olurdu. Çok hoş bir kurabiye yapmıştı, çok güzel bir kart hazırlamıştı; karta kendi kokusundan sıkmıştı.

Uzun bir düşünme sonrasında sade şık beyaz bir elbise giymişti ki Julian onu gelinlik içinde de düşünebilsin. Saçlarını da özenle toplayıp hediyesiyle beraber hızla aşağı inip gayet herkes tarafından görülebilecek masaya yerleşmişti.

Sürekli etrafa bakmaktan boynu ağrıyabilirdi. Büyücünün gelmemesinden korkuyordu aslında. Belki de tüm bu seremonileri gereksiz bulanlardı. Hediye masasının üzerinde dururken masaya gelip oturmak isteyenleri hiç çekinmeden kovalıyordu. Böyle yapmasa büyük ihtimalle umutsuz kızlar masası gibi olurdu. Ama Eireen umutsuz değildi. Yani belli bir süre değildi. Eireen kadar dirençli kızlar az sayıda vardı okulda. Usanmadan, bıkmadan çabalayan… Ama o anda bile Julian’ın gelmeyeceğini düşünmeye başlamıştı. Gelse çok hoş olurdu, Eireen hediyesini yüz yüze verirdi. Julian onu hem o elbiseyle görürdü hem de mutfakta da becerikli olduğunu görürdü. Bu kadar uğraştığı bir hediyeyi yatağının ucuna bırakmak istemiyordu. Mutsuz bir şekilde önüne konan eşyalarla oynarken duyduğu sesle başını kaldırdı. Sabahtan beri beklediği kişiyi hemen yanı başında görünce gözleri fal taşı gibi açıldı, derin bir nefes aldı ve vermeyi unuttu. Suratında bir gülümseme belirirken onu yanına oturması için yüreklendirdi ve sorduğu soruya hoş bir ses tonuyla cevap vermeye çalıştı. “İyiyim, hem de çok iyiyim. Sen?” Gerçekten çok iyi hissediyordu o anda. Julian’ın masaya koyduğu kutuya bakarken iyice heyecanlandığını fark etti. Kendisine olduğunu anladığı hediyeyi kibarca açmaya çalıştı. Kutunun içindeki tohuma bir süre bakarken tam olarak ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Ne olduğunu kendi anlamaya çalışıyordu çünkü öbür türlü ayıp olacağını düşünüyordu. Çiçek tohumlarıydı muhakkak. “Çiçekleri çok severim.” Kocaman bir gülümsemeyle Julian’a baktı ve ekledi “Peki hangi çiçek olacak bu?” Yanlış bir şey sormamıştı umarım.