Valkyrie Milda Sileas son zamanlarda baya şansızdı, o kadar ki Dimitri'nin saç telini ondan habersiz çekip çalmış ve DNA testi yaptırmıştı - bir Şansıztopulos olmadığını öğrendiğinde derin bir nefes bile alamamıştı gerçi. Neden mi? Çünkü oh be o kadar da şansız değilim diyeceği sırada bir şahin kafasına sıçmıştı. Yani şahin nereden ve niçin bahçelerinin yukarısında uçuyordu? Neden nazarların göremeyeceği bir yerde değildi? Valkyrie artık Tanrı'nın gözünden düştüğünden tamamen emindi. Sorun şu ki, yakın gelecekte artık bir porsuk bile olmayacaktı cadı, o zaman kesin çöpe atılmış gibi hissedecekti çünkü işe yarar bir yeteneği bile yoktu. Zamanında iyi bir ev kızı gibi görünmek istediği için Marquesaların evinde misafirlik yaparken bir işin ucundan tutayım demişti ama muhtemelen Valk'tan daha zengin olan ev cini Money ona de get diyip işin ucunu elinden kaçırmıştı. Sonuç olarak Valk'ın iyi becerdiği tek şey iğrenç bir bina olan Hufflepuff öğrencisi olmaktı. Saçı yeşil bile değildi bir kere sarıydı? Mezun olmasındı boşuna çünkü hayat onu hiç de iyi bir şekilde beklemiyordu.

“YANGIIIIIIN! EVİMİZ YANIYOOOOO!”

Valkyrie duyduğu sesi hemen tanıdı, yerinden kalkarken kendi için hazırladığı Nutella'lı ekmeği Rain'e uzattı çünkü yangından kaçarken yemek yemeyi düşünemezdi ve ekmek de boşa gitsin istemezdi. Günahtı ve Rabia işlediği her günah için on tane baş ağrısı veriyordu be kardeşim. "Vali çabuk para at yangını söndür!" Bir duraksadı ve gey Boris'e baktı, "Yangın nerede Boris, korktun mu ablam sen? Korkma hala sağlıklı ve geysin."

Liljana Doritsch bu okulda dördüncü yılını yaşıyordu çünkü bir ezik olduğundan Hogwarts ve Hufflepuff ile ancak dördüncü sınıfta, babası onu bu okula ceza olarak gönderdiğinde tanışabilmişti. Galiba hayatında babasının onun için yaptığı en güzel şeydi bu, hayatındaki en değerli insanlarla nasıl tanışırdı yoksa. Quidditch sahasındaki talihsiz ama bir o kadar da güzel olayı, Dimitri'nin paralel evrende onun için okuduğu şiiri, yine Dimitri'nin elinden çıkan iksirin (o sırada ne olduğunu hatırlamasalar da) onları birbirine yakınlaştırmasını, sınıf başkanları banyosunu minik ejderlerden kurtarıp yerine develerle yani deve güreşiyle doldurmalarını, Dimitri'nin doğum gününü ve aldığı mükemmel hediyeleri, Boris'in götüne giren polisi, Rabia'nın çişlerini tuvalete yapmaları gerektiği hakkındaki mükemmel öğütlerini, Juliş'in hufflepuff'ın gerçek asil piremsesi olduğunu öğrenişleri, Vali'nin dünya zengini olması sayesinde hayallerini kurdukları her şeyi gerçekleştirebilmeleri fakat hala Aleksa'ya pipi bulamamaları, Anton'un evrendeki en güzel sentezin yani hafılkanks ile 2d'nin vücut bulmuş hali olmasından dolayı kendi adına gurur duyması ve daha birçok şeyi dün gibi hatırlıyor ve ister istemez gözleri doluyordu. Çok kötü günler de geçirmişti elbet ama her sabah yine de Valk'ın saçını örmek için ortak salona inmiş, Vali ve Dimi'nin yaptıklarına gülmüş, Gey Boris için üzülmüş, Juliş'in asilliği karşısında ezilmiş, Aleksa'nın derdini paylaşmış, Anton'a ahlaksız tekliflerde bulunmayı planlamış, Clementine'in devrimci kişiliğine özenmiş, yani kısaca büyüklerini sevmiş küçüklerini de korumuştu. Ama yine de biliyordu ki hafılkanks ile olması gerektiği kadar çok vakit geçirmiyordu ve bu o kadar üzücüydü ki, Vali'nin sabah ağlayışı o kadar komik olmasa Liljana da ağlardı. Fakat bunun yerine sürpriz olarak sabah kahvaltısında onlara katılmaya karar verdi. Tam büyük salona girmişti ki Boris'in telaşlı yüzünü gördü, ne olduğunu anlamamıştı. Sonra ne yapacağını bilemedi ve orda bekledi falan.

Son zamanlarda her sabah ağlayarak uyanıyordu. Son sınıf olmak ona biraz koyuyordu galiba. Eskiden böyle değildi çünkü. Gerçi gözyaşları anatomik açıdan neden bir kız olduğunu öğrendiğinden beri durmadan akıyordu. İğdiş edildiğini öğrenmişti ve aslında kendisinin olması gereken organın bugün başka birinde olduğunu ve o başkasının aslında hiç de başka olmadığını öğrenmişti. Kahvaltı masasında ağlamaklı gözlerle arkadaşlarına bakarken onlarla bu masada geçireceği son senesi olacağını hatırladı ve daha da ağlamaklı oldu. İhtiyaç odasını, öğrenci banyolarını hep özleyecekti. Hayır sınıf başkanları banyosunu değil. O sırada aklına gelen güzel bir detayı, bunu tüm gece boyunca ödevin sonuna ismini yazarken düşünmüştü, paylaşmak istedi. “Eğer ismimden a çıkarsa Aleks olurum.” dedi. Söylediği şeyin algılanmasını ve karşı tarafın reaksiyon göstermesini bekledi. Gerçekten önemli bir düşünceydi. “Aleeeeks.” Uzatarak ve bastıra bastıra yine söyledi ama yine ne demek istediği anlaşılmadı galiba. “ALEKS HERHALDE, ALEKS ERKEK İSMİ OLAN.” Anlaşılır konuşunca anlaşılmıştı işte. “Zaten kendi şahsıma ait olan pipiyi geri aldığımda…” Anton’a sert ve öfkeli bir bakış attı. “…yeni ismim bu olacak.” Bunu da düşünmüştü helal. Suratında bir zafer gülümsemesi belirdi ve kendisiyle gurur duydu. Pipisinin Anton’da olduğunu Jovana’dan duymuştu. Jovana, Jasmine Hala’nın evlat edinerek aileye kattığı en asi Stanlavis’ti. Çocukken kendisini pipi kesmekle tehdit ederdi ve bugünlerde Aleksa iğdiş edilmesinin sorumlusunun Jovana olduğunu düşünürdü.  

Aklını biricik ailesinden uzaklaştırdı çünkü Anton’un elindeki iğrenç şeyi ağzına atmak üzereydi. “O şeyi gerçekten yiyecek misin?” suratını büzüştürerek sordu. İkizinin gıda zehirlenmesinden ölmesi onu da intiharın eşiğine getirirdi çünkü. Onun da dâhil herkesin dikkatini dağıtan şey Boris’in çığlığı olmuştu. Aleksa yangın lafını duyar duymaz ayağa fırladı, az önce Anton’un ısmarladığı bir bardak suyu aldı ve dehşet dolu bir ifadeyle Boris’e baktı. Çünkü Aleksa Stanlavis en çok yanarak ölmekten korkardı. Bir de kamyon veya tır altında kalmaktan ve bir köprüden geçerken köprünün çökmesi sonucu ölmekten, Bir köprüden geçerken köprünün yıkılması ve kendisinin yola düşmesi ve o sırada geçen bir kamyon tarafından ezilerek ölmekten, böcek saldırısına uğrayarak ölmekten… Gerçekten korkardı.

Neredeyse Dimoş (tam Dimoş değil, neredeyse Dimoş) o gün yanlışlıkla mutlu bir şekilde uyanıyordu ama sonra her zamanki gibi yatakhanenin camına gidip dışarı hüzünlü hüzünlü bakmaya başlayınca kendine geldi. Biraz sigara içti. Sonra kimse uyanmadığından boş olan Ortak Salon’a gidip biraz Fransız şarabı yudumladı. Hayat da böyleydi işte, bazen onu (hayatı)  yudumlardınız. Bazen de içerdiniz. Bazen yerdiniz, bazen yutardınız. Dimoş kendini bu derinlikteki düşüncelerde kaybetmişken Ortak Salon’un duvarlarına “Bazen kendimi arayıp da bulamadığım olur.” diye evvelâ belirtti. Duvarlar onu hiç siklemeyince oldukça sinirlenen Kristopulos oğlu. “Zaten sen de beni sikleme amk duvarı! Zaten bu dünyada Dimitri Acılıpulos’u sikleyen  kaç kişi var heee?!” diye sordu duvara. Sonra da duvara diss atmaya karar verdi.
“Yov duvar
Yapında beton var
Betonun yapısında karbon var
Karbonun yapısında da karbon vaaarrr, yov!” Attığı duygulu dissten çok duygulanan Dimiş’ten erkeksi gözyaşları akarken, kahvaltıya gitmek üzere yoldan geçen küçük sınıflardan biri ona “Çocuk… Neden ağlıyorsun?” diye sordu. “BEN AĞLAMIYORUM SEN AĞLIYOSUN ÜHÜHÜHÜHÜÜHÜ” diyerek yatakhaneye geri çıktı Kristopulos oğlu. Ama ileri çıkmadı, sadece çok etkilendi.

Pijamalarını değiştirirken duyduğu çığlık ona kanksı Yecüc’ün de uyandığı haberini verdi ve birlikte kahvaltıya gittiler. Asıl soru kahvaltının onlara gidip gitmediğiydi ki Dimitri bu sorunun cevabını bulmak için bir koşu yatakhaneye geri dönüp Valk’ın ona hediye ettiği Düşünme Donu’nu giyip bu konu hakkında düşündü. Hayır, kahvaltı onlara gitmemişti. Öğrenmeyi seven, meraklı bir kişiliğe sahip olan Kristopulos oğlu, bu sorunun da cevaba kavuşmasına sevinerek kahvaltıya geri döndü. Pipisiz ve talihsiz Aleksa ve Anton Valk ve Asil Juliş ve diğerleri ile kahvaltı ederken kahvaltının da onu edip etmediğini sorguluyordu ki aylar sonra, hatta yıllar sonra, hatta milenyalar sonra, hatta milenya milenyasılar sonra gibi gelen bir sürenin ardından (Yazarın notu: “milenya milenyasılar sonra gibi gelen bir süre” anglosakson bir köke sahip olup, yalnızca usta dil bilimciler tarafından bilinen bir terimdir kankslar) Doristos aman yani Doritos gelmişti bu sırada Dimitri yazara çok pis küfrediyordu çünkü biricik Doritos’un adını nasıl yanlış yazabilirdi? Dimitri’nin yüreciği burkuldu, ağlaması geldi. Hemen Doritos’a dayanılmaz Dimoş bakışları atıp * “Selamunhello Doritos.” dediyse de o sırada yankılanarak yükselen bir çığlık Kristopulos oğlunun sesini boğmuştu.

“Eviniz derken kalbini kast ediyorsun di mi Boring aman yani Boris? Kalbin benim için yanıyo demek istiyosun di mi?”

Kılementin Kleo Kleopatra o kadar zayıftı ki hayatında daha önce hiçbir şey yememişti. Bir keresinde lahmacun yemişti, onda da kusmuştu. Sonra amcası onu azarlamıştı. Kılementin Kleo Kleopatra da hemen kendisini astronomi kulesinden aşağıya atarak çözüm bulmuştu bu duruma. Bu yüzden uzun zamanın ardından en kankileriyle birlikte etmediği kahvaltıda yanında her zamanki olağanüstü varlığını sergileyen Anton’un yediği şeye ilgiyle bakıyordu. “Çok mu tatlı?” diye sordu Anton’a. ***
“Iıımmmmm baldan tatlı.” Diyen Anton’a param olunca ben de yicem demek istiyordu ama zaten parası vardı, hatta sonsuz parası vardı bu yüzden demedi ve paralarını hayal etti. Ama Anton yine dikkatini dağıtıyordu işte, bu sefer de ekmeğinin hacmini büyütüyordu. “Anton sana bişi sorcam.” dedi Marquesa kızı ciddiyetle. “Bir Anton bir Anton daha kaç eder? Antonton eder, heheheheheheh.” Kılementin Kleo Kleopatra kendi esprisine gülerken bir yandan da Anton’un ekmeklerin hacmini büyüttüğü gibi cincücelerin de, Marquesaların paralarını herhangi bir yere sığdırabilmek için evrenin hacmini büyütmeleri gerekmiş midir diye düşünüyordu.  Hatta şu anda dünyanın Marquesa paralarının arasında boğulmamasının tek nedeni, cincücelerin dünyayı paralel bir evrene geçirip önceki evreni sadece Marquesa paralarına ayırmış olmalarıydı muhtemelen çünkü sonsuz para ancak sonsuz evrene sığardı. Peki paraları sonsuzsa, tanrı da sonsuz güçlüyse acaba para tanrı mı oluyordu? Bunu Dimitri’nin bir sonraki düşünme donu seansında ona düşündürtmeye karar verdi. Bu sırada Anton’un ekmeği yine dikkatini dağıtınca sinirlenen Kılementin Kleo Kleopatra, “Kanki bana da bi diş versene yaaa.” dedi artık dayanamayarak. Bunun üzerine Anton iki dakikada dişini çekip ona verdi çünkü Clementine bir şey yiyecek olamazdı herhalde, di mi? Tam bu sırada Boris içeri girdi işte. Herkes farklı saçmalıkta bir tepki verirken Anton ekmeğini masaya bırakınca artık dayanamayan Kılementin Kleo Kleopatra, bir ısırık aldı ekmekten.
En son hatırladığı şey Boris’in koluna girmiş halay çekerken “Yangın vaar yangın vaaar ben yanıyorum HAH yetişin a dostlarrrrr tutuşuyoruğuğuğuummm HEY” diye şarkı söylüyordu hem de arabesk ezgileriyle söylüyordu. Anton'un ekmeği Dimitri'nin iksiri etkisi yapmıştı, oğ yoğ.