Beni seni sevdim sen beni kırdın,
Beni seni sevdim sen beni kırdın,
Beni seni sevdim sen beni kırdın,
Sevgili Anton;
Beni neden kırdın?

Fei Zhang'in en sevdiği şair şu an azar yemekte olan Woody Elijah Jones'tu. Bu kıtayı defterinin her yerine yazmıştı hala da yazmalara doyamıyordu yahu... Ruhuna hitap eden sözleri yazan genç adam, bu şiiri bir kadına yazmıştı ama Fei duygularını ifade etmek adına yazan ismi değiştirip dizeleri Anton Stanlavis'e ithaf etmekte bir sakınca görmüyordu.

"Bay Jones, hemen. Dışarı."

Dünyadaki en güzel sinirli sese sahip olabilirdi profesörleri, ve en güzel surata ve en güzel gülümsemeye... VE diğer birkaç şeyle birlikte en güzel isme de. Dönemin ilk ortak dersindelerdi. İlk yarım saatin fazla sakin geçmesine katlanamamış olacaklardı ki Dawson ve Woody bir gürültü koparmış ardından da gülme tozuna maruz kalmış gibi kahkaha atmaya başlamışlardı. Kusursuzluğun beden bulmuş hali Bayan Beverwill iki büyücüye gülmeyi kesmeleri için sunduğu süre sona erdiğinde patlamaya hazır bir volkandan lav saçan ve sizi baya baya yakan bir volkana dönüşmüştü. Değişime ilk elden şahit olmak güzel değildi. Tüm gün güzel insanları izleyip onlarda olup da bende olmayan ne Anton diye kendine soran Fei kendine idol olarak seçtiği tek dişi ile aynı genleri paylaşmakta olan yılan dönemdaşı Nora arasında mekik okuyan bakışlarını henüz masasına döndürmüştü ki Velvet elini Woody'nin masasına vurdu. Genç kuzgun oturduğu yerde sıçradı. Dünya güzeli olabilirdi ama bu kadının korkunç halleri olmadığı anlamına da gelmiyordu, henüz geçen seneye kadar Velvet Beverwill sadece bir asistandı ama Fei'nin ablası eski Biçim Değiştirme hocası Mai'nin bile takdirini henüz o zamandan kazanabilmişti. Geçtiğimiz tatil yemek masasında şu an gözlerinden ateş fışkıran profesörle ilgili övgüler duyduğunda başının belada olduğunu anlamıştı cadı. Şimdi bakıyordu da, gerçekten beladaydı. "Gerçekten Woody, ya dersliği terk et ya da seni bir kurbağaya dönüştüreyim. Muhtemelen seni öpüp kendi haline getirmek isteyecek bir kız bulamazsın da." Tüm sınıf bir anda dondu kaldı. Velvet hocacım senin ağzın ne söylüyordu? Bash'a haber verin Velvet şu mezuniyetten sonraki on senesi boyunca ilk kez bu kadar yakındı okul günlerinde olduğu kıza. Fei hemen Nora'ya döndü gene, o kızı da hiç sevmezdi. Bir göze fazla gelen bir güzelliğe sahipti. Bir anne rahminde değil de laboratuvarda yapılmış gibiydi. Woody derslikten nihayet çıkınca Velvet Beverwill üzerini düzeltti, insanı büyüleyen bir gülümseme eşliğinde sordu - "Vaktimi harcamadan kapı dışarı etmem gereken başka embesiller de var mı acaba?" Sınıftan bir kıkırdama yükselirken Fei elini kaldırdı.

"Bence başlamışken Anton'u da alın dışarı Bayan Beverwill efendim, kendisi Woody'den bile daha salak olabiliyor."

Velvet Beverwill ile amcası Bash Stanlavis arasındaki geçmişe dayanan olayları ailede en son öğrenenlerden biri olarak elbette Anton’un o derste normal davranmasını beklemek saçma olurdu. Gözlerini kısıp Profesör Beverwill’e bakıyordu ve onu amcasıyla yan yana düşünmeye çalışıyordu. Allah vardı taş gibi kadındı Bayan Beverwill ama Anton nasıl zamanında Bayan Zhang’a âşık olmaktan çekindiyse Velvet Beverwill’e âşık olmaktan da çekinirdi. O yüzden amcası gözünde epey taşaklıydı. Kaldı ki o anda Profesör Woody Jones’u sınıftan kovuyordu. Fakat kadının sarf ettiği sözlerle ona olan saygısının kat be kat arttığını fark ediyordu ama eğer amcası bu kadınla evlenirse başka evde yaşamalarını söylerdi açık açık. Stanlavis ailesi huzurlu bir ortamdı ve Velvet Beverwill o duruşuyla her an herkesi, büyükbaba Marco’yu bile diken üstünde oturturdu.

Kankası, kankaların başkenti Woody Jones sınıftan çıkarken Anton ona doğru eğildi ve fısıldadı. “Merak etme kardeşim ben Aleksa’ya zorla öptürtürdüm seni.” dedi. Biliyordu ki bu arkadaşı için ciddi bir teselli kaynağı olacaktı. Profesörün dikkatini çekmeden önüne döndüğü sırada ön sıralardan bir kızın konuştuğunu ve adeta kendisini ateşe attığını fark etti. Ki kim olduğunu öğrenmek için dönüp baktığında aslında dönüp bakmamış olmayı dilerdi. Çünkü Anton için Fei Zhang ismi biraz üzüntü biraz travma içeriyordu. Ne olduğunu pek de anlamadığı bir sebepten bu kızın incittiği sonucuna varmıştı çünkü Fei beni incittin demişti. Aleksa’nın hızla onun kolunu dürtüp olanların bilincine varmasını sağlamaya çalıştığını fark edip kolunu ikizinden çekti. AQ İNSAF BU DA İNSAN KOLU. Ardından Fei’ye dönerek olmayan zekâsıyla onun sidik yarışına girdi. “Embesil dedi hoca, salak demedi bir kere.” Gözlerini devirerek önüne döndü. Salak olduğunu kabul edebilirdi Anton ne de olsa zeki olmak için ekstra bir çabası olmamıştı. Hem de çocukken erken yürümeye, diş çıkarmaya ve konuşmaya başlamıştı. Tüm süreçler erken gelişince zekâsı yavaş gelişmişti. “Siz Japonların zeki olması gerekmiyor mu?” Anton az önce travmatik olarak betimlediği kızın zekâsına şimdi laf söylemekte en ufak bir sakınca görmüyordu ne de olsa kendi zihinsel gelişini yavaş tamamlıyordu.

Annesi Fei'nin ismini koymadan önce internete girip en güzel çinli kız isimleri diye aratmamıştı ama aratsaydı Fei kesinlikle karşısına çıkardı. Bu isim uçan kelebekvari kimse anlamına geliyordu. İnanın bana Fei de kelebek gibi uçardı. Arı gibi de sokardı. "Kendini hafife alma Antonije sen aynı anda hem salak hem embesil hem de evrendeki diğer her kötü şey olabilirsin." Bir insan Anton'dan neden mi nefret ederdi? Yani, edemezdi de - neden mi ediyormuş gibi davranırdı? Şu yüzdendi, Fei okul hayatının başından sonuna kadar Anton'u uzaktan izlemiş, onun harikalığına tav olmuş ve sessiz bir aşkla kavrulmuştu. Çok değil bir sene önce Anton'u arkadaşlarına Mai çok otoriter olmasa ona aşık olurdum derken yakalamamış olsa o sessiz platonik aşkı bu sene de sürdürürdü. Ne var bu cümlede demeyin, cadı tüm mirası ve baba saygısını ablasına kaptırdıktan sonra Anton'un gözlerini de kaptırmıştı. Beni görmeyen Stanlavis gözlerin neleri görüyor Anton diye sormasına gerek kalmadan da, almıştı cevabını. Ablasını görüyordu... O zaman o gözler oyulsundu. "Ben Japon değilim ayrıca." Bir dakika, Anton az önce kendisinin dünyayı ele geçirmesinde en büyük silahı olarak kullanacağı mucizevi beynine laf mı söylemişti. Cadı elindeki nesneyi artık her neyse masaya o kadar hızlı vurmaya başladı ki tuttuğu ritmi bir Rebecca Black şarkısında kullanabilirdiniz. Çünkü anlamsızdı. Dişlerini sıktı. Anton'a öyle bir şey söylemeliydi ki çocuğun feleği şaşsındı. "Çinliyim." Bu pek etkileyici olmamıştı. Artık sonraki postta bulurdu çarpacak lafını. Şimdilik sadece bilgilendirme yapsındı. Önüne döndü. Kalbi gene hızlı atıyordu, Anton'a kabadayılık etmek bile heycanlandırıyordu yazıktı. Neyse ki artık aşık değildi bir de olsaydı kalp krizi geçirirdi. Değildi di mi?

Anton mükemmel laf sokuşuyla kızı susturup derse devam edebileceğini sanmıştı ama yine geleceği öngörme konusunda vasatın altında kalmıştı. Aleksa bu sefer yavaşça kolunu dürtünce bakışları NE VAR AQ NE VAR? dercesine kıza odaklandı. “Ya sen hangi beyinle bir Ravenclaw’a laf atıyorsun Anton, ejderha yüreği mi yedin sen?” ikizinin fısıldayarak sorduğu soruya biraz yüksek sesle “Hayır tadı güzel mi?” diye cevap verdi. Ya yenecek bir şeyler varsa kimseyle paylaşmazdı Anton bilmiyor musunuz? Woody iyi biliyor. Ardından ona giydirmeye devam eden Fei’ye döndü. “Teşekkür ederim, aynı anda birden çok işi yapabildiğimi fark etmen güzel. Fakat aynı zamanda hem seni dinleyip hem sana cevap verip hem de dersi dinleyemiyorum. Neden susmuyorsun böylece sadece dersi dinleriz.” Vay be ders aşkıyla ölüyordu. Ya da Stanlavis genlerinin Velvet Beverwill’e olan hayranlığı ile ilgiliydi. Her ne kadar amcasının bu aileden oluşuna pek ihtimal vermese de.

Ya Anton kıza kötü davranmış gibi durmak istemiyordu zaten üzgündü. Ama kız neden böyle davranmıştı anlamıyordu da. Madem seviyordu bu muydu sevgisi. O zaman sevmiyordu, sevmiyorsa söyleseydi de Anton belli aralıklarla vicdanen rahatsız hissetmeseydi. Kıza son kez dönüp “Çinli mi? Haa zekâ durumunu bu açıklıyor.” dedi, sonra söylememesi gereken bir şeyi daha söyledi. “Ya ablan fazlasıyla Japon zekâsına sahip gibi duruyordu.” Açmaması gereken bir konuyu açmıştı. Kafasını diğer tarafa döndürüp kırdığı pot yüzünden üzüldü. Bu sırada Profesör Beverwill son bir kez daha gayet sert bir şekilde elini masaya vurdu ve derse devam edeceğinin sinyallerini verdi. Masanın üzerindeki yıldız tablosunu yukarı kaldırıp yıldızların nasıl geleceğe yönelik işaretler sunduğunu anlatıyordu. Bu sırada Anton azıcık zeki olsa son söylediği lafla beraber geleceğinin pek de parlak olmadığını görebilirdi. Ama ailede görü yeteneği pek yoktu xd. Yani Aleksa da yoktu Bash amcasında bile yoktu.