Yavrusunun böyle duygusuz yetişmiş olması Vlad’ı çok sinirlendirmişti. Döndüğünde Cecil’a iyi bir fırça çekmeyi aklının bir köşesine yazdı ama kesin unutup gidecekti. Vlad aklının bir köşesine yazdığı şeyleri kurşun kalemle falan yazıyor olmalıydı çünkü sürekli unutuyordu. Hatta bir gün bir lanet kırmaya çalışırken yapması gerekeni unutmuş, tavşan gözü kör kuyu büyüsüyle işi halletmeye çalışmıştı ama ne yazık ki başarılı olamamıştı. Oysa bu büyü her zaman için bir kurtarıcıydı. Laneti kıramasa işinden olacaktı ama sonra internete lanet kırma büyüsü yazıp googleda aratmıştı da işinde kalmayı becermişti. Vlad’ın da internet paketi bulunurdu her zaman, hiç tanımadığı ama bir gün kesin bir şekilde tanışacağı Aleksey gibi.

Dikkatini tekrar yavrusuna verdi. Onu buradan kurtarıp baba sevgisiyle şımartmak olmuştu artık hayattaki tek amacı. Baba sevgisi gören bir kız çocuğu kendini prenses gibi hissederdi. Estragon’u buradan çıkaracak, cibinliği olan pembe bir yatakta yatıracak, pamuk şeker ve marşmelovla besleyecekti. Saçlarını kendi elleriyle örecekti. İlk regl olduğunda ona ped alacaktı. Belindeki kemer, saçındaki toka olacaktı. Nefesi olup içine dolacaktı. İsterse yürüdüğü yollar olacaktı ama onu burada, o kalpsiz rehineci Cecil’la bırakmayacaktı. Hayır efendim, Cecil’da tek bir aptal Estragon bile kalmayacaktı.

“Bir şey bırakmayacağım. Seni rehin bırakmıştım, geri almaya geldim.”
Kız yine tepki vermemişti. Vladimir, onun bozuk olabileceğini düşündü. Tepki kutusu bozulmuş olabilirdi. Vlad’ın izlediği bir belgeselde –o her zaman belgesel izlerdi, asla çizgi film izlemezdi- anlatılan kişinin gülme kutusu bozulmuştu ve o da buradan yola çıkarak biricik yavrusunun tepki kutusunun bozulmuş olabileceği sonucuna varmıştı. Buradan çıktıklarında ilk iş hastaneye götürecekti yavrusunu. Kim bilir başka ne sorunları çıkacaktı.

Estragon bir şey demeden içeri geri dönünce Vlad da onu takip etti. Çünkü çok salaktı ve Estragon’un eşyalarını toplamaya gittiğini düşünmüştü ama hayır Estragon bilgisayarının başına oturup satranç oynamaya devam etti. Sarışın çocuk da oradaydı ve Vladimir’in içeri girdiğini görünce omuz kaldırıp hıh demişti. Vlad ona çok sinirlenecekti ki çocuğun elmalı turta yediğini gördü. Vladlar böyledirler elmalı turtasız yaşayamaz ölürler. Bu yüzden hemen onun yanına gidip “Demin seni üzdüğüm için özür dilerim dostum.” dedi. Neyseki çocuk, kızı gibi tepkisiz çıkmamıştı da özrünü kabul etme lütfunu göstermişti. Vlad, elmalı turtasını ortak kullanabilirler mi diye ona soracaktı ama nedense içinde elmalı turtayı rpye başladığımdan beri kullanıyorum. pek paylaşma yanlısı değilim. diyecekmiş gibi hissediyordu. Bu yüzden sormaktan vazgeçti. Tüh, boşu boşuna özür dilemişti adamdan.

Fırsattan istifade kızının odasını, yaşadığı yeri de görmüş olmuştu böylece. Odaya şöyle bir göz gezdirince gördüklerinden o kadar çok korkmamış sadece çok etkilenmişti ki verdiği ilk tepki “Burası… çok iğrenç bir yer.” oldu. Sonra da buralı olup olmadıklarını sormak istedi ama bu sorunun cevabını zaten biliyordu bu yüzden çenesini kapattı çünkü Estragon başını bilgisayardan kaldırıp babişkosuna ölümcül bakışlar atmıştı. İyi de susacak değildi yani. Bu manyak Cecil yavrusunu tabutta uyutuyordu resmen. Cecil’a iyi bir fırça çekmekten çok daha fazlasını yapıp ona iyi bir badminton raketi çekmeye karar verdi. Bunu hak etmişti. Gözlerini yeniden bilgisayara çevirmiş olan Estragon’un bakmamasından faydalanıp odayı incelemeye devam etti. Odada bir ton korkunç eşya vardı. Her yer kuru kafalarla doluydu. Duvarlarda hep aynı çocuğun resimleri asılıydı ve nedense bu çocuğun resimleri dart tahtası olarak kullanılmıştı. Ayrıca üzerine kırmızı boyayla öl de yazılmıştı. Vladimir onun kan olduğuna inanmak istemiyordu. Odayı incelemesi bitince onun, henüz tanışmadığı ama tanıştığında kendi gibi seveceğine emin olduğu Alex’in, içinden şeytan çıkarmaya çalıştığı küçük kız Klara’yla çok iyi anlaşacağına karar verdi. Ve kendisi Alex’le tanışınca ve Alex ona şeytan çıkarma işinden dolayısıyla Klara’dan bahsedince Alex’e Klara’yı rehineciye getirmesini söyleyecekti. Estragon ve henüz kendisinin bile tanışmadığı bu kızın tanışmaları şarttı.

Estragon, birden bire karşısına çıkıp babası olduğunu iddia eden bu adamı pek ciddiye almamıştı, hatta onun kötü bir şaka yaptığını düşünüyordu çünkü Estragon babasını her zaman kaannn… kan isteyen bir tipte hayal etmişti ama bu adamda hiç de öyle bir görüntü yoktu. Adam resmen aptala benziyordu. Bu yüzden onu hiç takmayarak odasına geri döndü, yüz vermezse sıkılıp gideceğini düşünerek. Fakat adam da peşinden geliyordu işte. Neyse ki Willy abi de hâlâ içerideydi ki olaylar iyi yönde gelişirse Bernat kızı Willy abisini cinayet işlerken görebilirdi. Bernat kızı, satrançta birilerinin poposunu tekmelemeye devam ederken aptal adam, davetsiz bir misafir olması yetmezmiş gibi etrafı beğenmemişti bir de. Estragon ona Estragon bakışı attı ve sonunda bu konu hakkında bir şeyler söylemesi gerektiğine karar verdi yoksa adam gidecek gibi değildi.

“Yoo. Bir hata olmalı. Sen… babam. Olamazsın. Yani sen… sadece aptalsın. Sadece aptal.” dedi Estragon, yaaaani Esbilmemne. Willy abi bu sırada boş nazarlarla etrafa bakıyordu. Eğer gerçekten bu aptal adam babasıysa bile Estragon’un oradan ayrılmaya hiç niyeti yoktu. Haaayır efendim, tek bir zeki Estragon bile oradan ayrılmayacaktı. Çünkü Estragon bunu kendine bile itiraf etmekten hoşlanmıyordu ama oyuncağı aptal Colin’e işkence etmenin bir tür bağımlısı olmuştu. Düzenli aralıklarla Colin’i korkutmadığında ya da daha çeşitli yollarla ona işkence etmediğinde kendisini boşlukta hissediyor, nihilist olası geliyordu. Aklına gelmişken, hâlâ mal Colin’e kirayı ödediği ve ona onu öldürmesi için bir fırsat vermediği için sinirliydi. Karşısındaki adamdan kurtulunca gidip onunla biraz takılmaya karar verdi. “Kapıyı sana göstereyim mi yoksa geldiğin yolu hatırlayabilecek kadar zeki misin?” diye soru Estragon, tüm kalbiyle.

“Peeekaaalaaaa sadece aptal.” dedi Estragon’un odasındaki aynaya bakarak. Ayna kocamandı ve üzerine tarihteki ünlü seri katillerin fotoğrafları yapıştırılmıştı. Burası gittikçe daha korkutucu bir yer hâline geliyordu. Vlad, korkmamış sadece çok etkilenmiş hâlini korumakta güçlük çekiyordu ve bunu çaktırmak istemediği için de kedi görmüş gibi çığlık attı. Gözler üzerine çevrildiğinde kendini savunmak için “That was scary.” dedi ama kimse öyle düşünmüyor gibiydi çünkü Vlad durup dururken çığlık atmıştı. Tabii ikisi de içinde kopan fırtınaları bilmediği için onlara anlamsız gelmişti. Vlad bunu normal karşıladı. Sonra canı Patronus yapmak istedi. “Expecto Patronum!” Ama asasından sadece güçsüz gümüş ışınlar çıktı. Ama yılmadı Bernat oğlu. “Expecto PATRONAAAAAAAM!” Bu kez biraz daha güçlüydü gümüş ışık demetleri. “Expecto… Expecto…” Vlad bayıldığı için kızının onu kovduğunu da duyamamıştı.

Kendine geldiğinde başında kimse dikilmiyordu. Kızı hâlâ bilgisayar başındaydı ama bu sefer Testere izliyordu. Yanındaki sarışın çocuk gitmişti. Bayıldığı yerden kalkıp sarışın çocuğun boşalttığı yere oturdu. Tam konuşmaya başlayacaktı ki içerden tanıdık bir ses duydu. Estragon da ona dayı diye seslenince Cecil’ın döndüğünü anladı. Bu iyi olmamıştı. Cecil’ın Estragon’dan kolaylıkla vazgeçebileceğini sanmıyordu. Ama onunla yüzleşmeliydi. Cecil’ın ayak sesleri yaklaşırken kızının eline geçenlerde Ölüm’den aldığı yüzüğü tutuşturdu. “Bunu al, bu Ölüm’ün bizzat kendi yüzüğü. Değerini bil.” Sonra içeri giren Cecil’a “Hi.” dedi.